Cyrkonia nie występuje naturalnie w przyrodzie, jest wytwarzana sztucznie.

Po raz pierwszy pojawiła się w handlu w 1973 r. Na dobre opanowała rynek jubilerski w 1976 r. kiedy to otrzymano ją przy wykorzystaniu metody stapiania czaszowego.

Jest bardzo popularnym kamieniem umieszczanym w biżuterii. Wiele osób uważa ją za cenny kamień, a pierścionki z cyrkoniami są często wykonywane razem z mniejszymi diamentami.

 

Jak odróżnić cyrkonię od diamentu.

Praktycznie niemożliwe jest dla laika odróżnienie cyrkoni od diamentu. Ale gdy leżą obok siebie, wydaje się, że cyrkonia ma wyższy połysk. Dzieje się tak, ponieważ jest ona syntetyczna, a w odróżnieniu od kamienia naturalnego nie ma inkluzji. Aby rozpoznać cyrkonię trzeba posiadać odpowiednią aparaturę.

Cyrkonia – właściwości

Ze względu na różne dodatki właściwości cyrkonii mogą się od siebie różnić.

Wzór chemiczny: ZrO2 + ok. 10% mol. Y (lub tlenku itru Y2O3) lub ok. 15%mol. tleneku wapnia CaO, tleneku magnezu (MgO), ceru (III) tleneku (Ce2O3) i inne.

Układ krystalograficzny: sześcienny

Barwa: Bezbarwna, czysta, ale z niewielką ilością dodatków, dodanych podczas produkcji, możne przyjmować dowolny kolor. Są też cyrkonie zmieniające kolor w zależności od światła (efekt aleksandrytu).

Dodatki barwiące:

  • żółty,pomarańczowy, czerwony: cer – CeO2, Ce2O3
  •  złoty, żółty do brązowego: Miedź – CuO, Nikiel – NiO, Tytan – TiO2, Prazeodym – Pr2O3, Żelazo – Fe2O3,
  •  oliwkowo zielony: Chrom – Cr2O3, Tul – Tm2O3, Wanad – V2O3
  •  szmaragdowy, szafirowy: więcej stabilizatorów – Wapń – Ca, Ytr – Yt
  •  różowy: Erb – Er2O3, Europ – Eu2O3, Holm – Ho2O3
  •  fiolet, lila róż: Kobalt – Co2O3, Mangnez – MnO2, Neodym – Nd2O3